Op het moment van de bevrijding waren 1500 inwoners van Vlodrop al met succes gevlucht naar Posterholt, dat al veel eerder bevrijd was. Voor degenen die achterbleven brak een spannende tijd aan. Zij moesten nog wekenlang wachten op de bevrijding. Aan de hand van verhalen van ooggetuigen, verslagen uit archieven en andere publicaties beschreef Roy Pfennings de laatste weken voordat de Amerikanen uiteindelijk het dorp binnen reden.  

De bevrijders tegemoet

De inwoners van Vlodrop had donderdag 25 januari te horen gekregen dat ze de volgende dag om acht uur zouden moeten afmarcheren naar Brüggen voor evacuatie. Maar ze hadden ook gehoord dat de Engelsen Posterholt al zeer dicht waren genaderd. Ongeveer 1.500 mensen uit Vlodrop wachtten de komst van de Grüne Polizei niet af. Zij vertrokken die donderdag nog naar Posterholt, de bevrijders tegenmoet. Zij hadden het juist gezien, want de volgende dag was ‘de Tommy’ in Posterholt. Zij waren vrij!

Een rampzalige dag

Voor de mensen die in Vlodrop waren achtergebleven werd het een rampzalige dag. Eerst verschenen daar de Grünen die hen de Roer over joegen richting Duitsland. Terwijl de razzia’s nog in volle gang waren, doken daar plotseling geallieerde vliegtuigen omlaag. Een kort maar hevig bombardement volgde. Verschillende huizen stortten in of raakten in brand. Er viel een tiental doden en verschillende gewonden. Er was geen dokter in het dorp en terwijl men bezig was de doden te bergen kwam er een regen van granaten op het dorp terecht. Daarbij kwamen twee dames van het Rode Kruis om het leven. In de avond barstte opnieuw een verschrikkelijk artillerie-bombardement los dat drie kwartier aanhield. De Grünen hadden inmiddels de benen genomen en waren de Roer over gevlucht. Zo bleven meer dan 800 mensen achter. Zij moesten in hun kelders nog vijf lange weken wachten op de bevrijding.

Amerikanen in het dorp

De bevrijding van Vlodrop verliep merkwaardig. Op 28 februari zagen inwoners vanuit Paarlo over de Bergerweg een Amerikaanse patrouille aankomen. Gewapend met een wit laken ging een inwoners, die vloeiend Engels sprak, op de Amerikanen af. Met veel moeite kon hij de Amerikanen ervan overtuigen dat er geen Duitsers meer in het dorp waren. Hij moest voorop en een soldaat met het geweer in de aanslag achter hem. Zo kwamen de Amerikanen het dorp binnen. De Amerikaanse kapitein verzekerde de mensen dat er nu geen schot meer zou vallen. Zij trokken zich vervolgens weer terug naar Paarlo. Het nieuws liep als een lopend vuurtje door het dorp: “De Amerikanen zijn in het dorp geweest!” Dit was een patrouille van de Amerikaanse 17th Cavalry Group die net na middernacht de Amerikaanse 8th Armored Division in Paarlo had afgelost. Die nacht sliepen de mensen rustig. Op 1 maart trokken de Amerikanen definitief Vlodrop binnen en was het dorp na vijf jaar Duitse bezetting weer vrij.